(Επιμέλεια video: Σαββίδου Λένα για την Εύξεινο Λέσχη Τρικάλων και το Thalassa Karadeniz)
Σε αυτό το μέρος του ποιήματος το κακό φτάνει στην περιοχή της Ματσούκα και την καταστρέφει μαζί με τις μεγάλες μονές της Παναγίας Σουμελά και Αγίου Ιωάννη Βαζελώνα. Η αρχική πορεία από την Ζύγαινα και το Κουλάτ γίνεται πια μεγαλύτερη και ο ψυχικός πόνος του Ξεριζωμού δυναμώνει τα δάκρυα.
Εκκλησίες και καμπαναριά ένα ένα πέφτουν, οι καμπάνες ραγίζουν, τα σήμαντρα σπάζουν και ήχος από χίλια σήμαντρα και μύριες καμπάνες γεμίζει τον τόπο.
Αυτό το τελευταίο τους καμπανοχτύπημα το αγκαλιάζουν τα βουνά και τον κρύβουν σε βαθιές σπηλιές για να μπορούν να ακούνε σήμαντρα κάθε Λαμπρή και καμπάνες κάθε του Χριστού.
Ο Ήλιος τότε θα ανάβει το κερί και το Φεγγάρι τις καντήλες και τα άστρα κι ο Αυγερινός θα ανάβουν τα μανουάλια για να μπορούν να λειτουργηθούν νέοι, γέροι, γυναίκες και μωρά που απέμειναν πίσω άταφοι κι όλοι εκείνοι στου Χαμού τη στράτα που χαθήκαν.
Ενωμένες όλες οι πόλεις που καταστράφηκαν με κλάμα και μοιρολόι παίρνουν τον δρόμο του ποταμού για την Τραπεζούντα. Κι όσο η πορεία προχωρά σε κάθε βήμα της, ενώνονται μαζί της κι άλλοι, μέχρι που ο δρόμος στενεύει πολύ κι άλλο δε χωρά τόσο πόνο κι ανθρώπους.
Λένα Σαββίδου
Σε αυτό το μέρος του ποιήματος το κακό φτάνει στην περιοχή της Ματσούκα και την καταστρέφει μαζί με τις μεγάλες μονές της Παναγίας Σουμελά και Αγίου Ιωάννη Βαζελώνα. Η αρχική πορεία από την Ζύγαινα και το Κουλάτ γίνεται πια μεγαλύτερη και ο ψυχικός πόνος του Ξεριζωμού δυναμώνει τα δάκρυα.
Εκκλησίες και καμπαναριά ένα ένα πέφτουν, οι καμπάνες ραγίζουν, τα σήμαντρα σπάζουν και ήχος από χίλια σήμαντρα και μύριες καμπάνες γεμίζει τον τόπο.
Αυτό το τελευταίο τους καμπανοχτύπημα το αγκαλιάζουν τα βουνά και τον κρύβουν σε βαθιές σπηλιές για να μπορούν να ακούνε σήμαντρα κάθε Λαμπρή και καμπάνες κάθε του Χριστού.
Ο Ήλιος τότε θα ανάβει το κερί και το Φεγγάρι τις καντήλες και τα άστρα κι ο Αυγερινός θα ανάβουν τα μανουάλια για να μπορούν να λειτουργηθούν νέοι, γέροι, γυναίκες και μωρά που απέμειναν πίσω άταφοι κι όλοι εκείνοι στου Χαμού τη στράτα που χαθήκαν.
Ενωμένες όλες οι πόλεις που καταστράφηκαν με κλάμα και μοιρολόι παίρνουν τον δρόμο του ποταμού για την Τραπεζούντα. Κι όσο η πορεία προχωρά σε κάθε βήμα της, ενώνονται μαζί της κι άλλοι, μέχρι που ο δρόμος στενεύει πολύ κι άλλο δε χωρά τόσο πόνο κι ανθρώπους.
Λένα Σαββίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου